انتقاد تند فلور نظری از حاشیه‌سازی‌های یک بازیگر جوان
تاریخ انتشار: ۵ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۰۹۷۱۵۱
ساعت 24-فلور نظری، بازیگر سریال خاطره‌انگیز «خانه به دوش» می‌گوید، اشکال این است که به دختر ۱۸ ساله نقش اول می‌دهند و بعد همان دختر با آبروریزی، به آن‌ها لطمه می‌زند.
قسمت اول سری جدید مسابقه «شام ایرانی» روز پنج شنبه در نمایش خانگی منتشر خواهد شد و در این سری از مسابقه بازیگرانی مانند فلور نظری، بهاره رهنما، مریم امیرجلالی و شهرزاد کمال‌زاده شرکت کرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
چه شد که حضور در مسابقه «شام ایرانی» را پذیرفتید؟
من کلا آدمی هستم که خیلی دوست ندارم در برنامه‌های این‌چنینی شرکت کنم، خیلی اصرار کردند و چهره‌هایی هم که بودند، باعث شد بپذیرم. احساس کردم اگر مردم پس از گذشت ۱۶ سال از سریال «خانه به دوش» که به آن عشق دارند، من و خانم امیرجلالی را که در سریال در نقش دو خواهر بودیم، در این مسابقه ببینند، برای‌شان جذاب است. برای خود من جذاب است بازیگری را که جلوی دوربین دیدم، حالا در این فضا ببینم، چه برسد به مردم که از اتفاقات خانوادگی ما مثل خانه، زندگی و آشپزی دور هستند، مسلما برای آن‌ها جذاب‌تر است. فکر کردم ممکن است مردم را سرگرم کند، به همین دلیل با این که خیلی وسواس دارم، دلم را به دریا زدم، خانواده‌ام را راضی و شرکت کردم، چون مردم این مسابقه را خیلی دوست دارند و پرمخاطب بودن آن برایم خیلی مهم بود. کاملا پروتکل‌ها را رعایت کردیم و در نتیجه خدا را شکر همه سالم هستیم.
«شام ایرانی» اولین حضور شما در نمایش خانگی است، سریال‌های این مدیوم را می‌بینید؟
سریال «آقازاده» را دیدم و خیلی دوست دارم، آقای توفیقی کارگردان هوشیاری است، نویسندگی آقای حامد عنقا و بازی همه بازیگران بسیار خوب است، حتی بازیگران جوان مانند دیبا زاهدی و پردیس پورعابدینی که از بازی هر دو لذت بردم، اما سریال «دل» را اصلا دوست نداشتم، با این که بازیگران درجه یکی در آن حضور داشتند، بازی‌ها خوب نبود و خود کار خیلی کشدار بود، حتی از سریال‌های ترکی که با آن‌ها شوخی می‌کنیم هم بدتر شده بود. ۸۰ درصد جامعه ما بنز و بی‌ام‌دبلیو ندارند. نمی‌گویم هیچ کس ندارد، اما تعدادشان خیلی کم است. در این سریال هر خانواده یکی از یکی بهتر و خانه‌شان مجلل‌تر بود.
چرا مدتی است که حضور کمرنگی در عرصه بازیگری دارید؟
علاقه ندارم کنار آدم‌هایی کار کنم که کار بلد نیستند و فقط بر اساس رابطه، دوستی و فالوئر آمده‌اند. کنار من باید کسی باشد که بازیگری، فرهنگ و هنر دغدغه‌اش باشد، بنابراین عشقم را برای این که کار کنم از دست دادم، چند پیشنهاد را که دو تا از آن‌ها نقش اصلی بود رد کردم. یک زمانی عشقم این بود که کار کنم، اما الان ترجیح می‌دهم کار تحقیقاتی انجام دهم، کتابم را تمام کنم و در دانشگاه‌های بیشتری تدریس کنم.
بعضی همکارانتان می‌گویند امروزه تعداد فالوئر و هیاهوی یک بازیگر در فضای مجازی در انتخاب او موثر است، این موضوع درست است و در انتخاب شما که بازیگر بی‌حاشیه‌ای هستید تاثیر داشته است؟
فکر می‌کنم بله چنین مسئله‌ای وجود دارد، اما من خیلی وقت است که دیگر علاقه‌ای ندارم به هر قیمتی بازی کنم، بیشتر مطالعه و تحقیق می‌کنم و مشغول نوشتن کتابی برای دانشجویانم هستم که مقوله‌های بازیگری را به ساده‌ترین شکل یاد بگیرند. زمانی غصه می‌خوردم که چرا باید انتخاب بازیگر بر این اساس باشد، پس درس‌هایی که خواندیم، مدارک تحصیلی و سابقه‌مان چه می‌شود، اما الان چون دیگر نمی‌خواهم به هر قیمتی بازی کنم و به نسبت سن و جایگاهم، فکر می‌کنم بهتر است که دور باشم. از طرفی بدتر این است که کسانی حاضرند برای این که فالوئرهایشان بالا برود هزار کار انجام دهند. این اشکال رسانه است که به دختر ۱۸ سالهای که از گرد راه می‌رسد نقش اول می‌دهد، بعد همان دختر با آبرو ریزی و کشف حجاب، به آن‌ها لطمه می‌زند. این‌ها مسائل شخصی است، اما وقتی با رانت این جا معروف می‌شوی بعد بلافاصله می‌روی چنین کارهایی می‌کنی یعنی رسانه اشتباه کرده، چون او که سن کمی داشته و آدم کاملی نبوده است پس رسانه باید حواسش را جمع کند. زمانی که ما سن کمی داشتیم این طور نبود، بازیگر باید خیلی کار می‌کرد تا معرفی شود و به نقش اصلی و همبازی شدن با پارتنرهای باسابقه برسد.
شما با سریال «خانه به دوش» در ذهن مردم ماندگار شده‌اید، به نظرتان علت محبوبیت این سریال و کارهای آقای عطاران چیست؟
آقای عطاران سریال‌های مختلفی ساخته است که همگی محبوب هستند، چون ایشان یک جامعه‌شناس و انسان‌شناس است و فرهنگ جامعه را می‌شناسد، دنبال چیزهای عجیب‌وغریب نیست تا سریال اش را رنگی کند، با اتفاقات ساده و جزئی کارش را قشنگ و باور پذیر می‌کند که این نشانه هوش و ذکاوت اوست، «خانه به دوش» هم فوق‌العاده به دل مردم نشسته است. جدا از کارگردانی آقای عطاران، انتخاب بازیگرها درست بود و همه انرژی‌شان را گذاشتند هرچه بلد بودند به کار گرفتند، عالی درخشیدند و به درستی از همه آن‌ها استفاده شده است، کاراکترها سر جای خودشان بودند و قصه درست بود.
منبع: خبرآنلاینمنبع: ساعت24
کلیدواژه: خانه به دوش شام ایرانی فلور نظری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۰۹۷۱۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حرف‌های جنجالی بازیگر مشهور که صداوسیما اصلا قبول ندارد
اعتماد نوشت: بهنام تشکر به‌تازگی در برنامه «زودیاک» که در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود، حضور یافته و از بازیگران اصلی است.
گفت‌وگوی زیر به این مناسبت با او انجام شده است.
دلیل حضورتان در برنامه زودیاک، علاقه به بازی مافیاست یا حضور در یک گیم شو به عنوان یک تجربه متفاوت در قالب تصویر؟
من بازی مافیا را دوست دارم و از اولین نفراتی بودم که در تلویزیون مافیا اجرا کردم و گاد بازی بودم. هرچه سری‌های جدیدتری از مافیا تولید شد، نقش‌های بیشتری روی کار آمد که برای من جذاب بود. زودیاک هم سناریوی جذاب و متفاوتی داشت و وقتی دوستان دعوت کردند تصمیم گرفتم که در برنامه زودیاک باشم.
گرداندن بازی مافیا را بیشتر دوست دارید یا بازی کردن را؟
گرداندن بازی را بیشتر دوست دارم. اینکه سفید باشم برایم لذتبخش‌تر است.
نظرتان در مورد مدل اجرا و گردانندگی محمد بحرانی در زودیاک چیست؟
محمد را خیلی زیاد دوست دارم و به نظرم در هر جایی که قرار می‌گیرد، مخاطب همراهش است. فکر می‌کنم در فصل اول زودیاک، کمی با احتیاط گرداندن بازی را پیش می‌برد و مراعات بازیکن‌ها را می‌کرد. اطمینان دارم که خودش هم به این فکر کرده و در فصل دوم، به تغییر مدل گردانندگی بازی فکر کرده است.
از تجربه کار در نمایش خانگی و تفاوتش با تلویزیون بگویید؟
من تقریبا جزو اولین نفراتی بودم که نمایش خانگی را با سریال ساخت ایران تجربه کردم. ساخت ایران اولین سریالی بود که به صورت دی وی دی منتشر شد. این دو مدیا، تفاوت‌های مشخصی دارند. محدودیت‌های صدا و سیما، فیلمنامه‌هایی که تثبیت می‌کند، ناظران پخشی که دارد با نمایش خانگی متفاوت است. فضای کار در پلتفرم‌ها راحت‌تر است و به این واسطه، کارگردان‌ها، نویسنده‌ها به تبع آن بازیگران دست‌شان در کار بازتر است. این‌ها مواردی است که همه می‌دانند و البته خیلی هم پیچیده نیست.
به عنوان کسی که بخش زیادی از تجربیات کاری‌اش را به نقش‌آفرینی در سریال‌های تلویزیون اختصاص داده، ممکن است که شما هم مثل خیلی‌ها، نگران حال این روز‌های تلویزیون باشید. از نظر شما تلویزیون چطور می‌تواند به وضعیت سابقش برگردد؟
تلویزیون باید به همه نظرات مردم توجه کند و برای همه اقشار مردم برنامه بسازد، نه فقط برای عده‌ای خاص. مدیران تلویزیون فعلی، تمرکزشان را بر چیز‌هایی گذاشته‌اند که فقط و فقط خودشان قبول دارند در حالی که خودشان هم خیلی خوب می‌دانند که بخش زیادی از مخاطب‌شان را از دست داده‌اند و به نظر می‌رسد که با این شیوه‌ای که پیش می‌روند، خیلی هم برای‌شان مهم نیست. امیدوارم که این مدیران عزیز، تجدیدنظری در روند سیاستگذاری‌شان داشته باشند که تلویزیون مثل دهه هشتاد یا حتی اوایل دهه نود، دوباره به اوج خودش برگردد و با سریال‌های پرطرفداری مثل ساختمان پزشکان و دودکش و باقی سریال‌های خوب و موفق، مردم و مخاطب را برای خودش حفظ کند. من فکر می‌کنم مردم هنوز هم انتظار دارند تلویزیون به رسانه اصلی و ملی همه افراد جامعه تبدیل شود.
به سریال ساختمان پزشکان اشاره کردید؛ تیم سازنده این سریال، تجربیات خوبی در تلویزیون رقم زدند. به نظرتان جای خالی چهره‌های دهه‌های قبل چقدر در تلویزیون احساس می‌شود؟
به نظرم بیشتر از جای خالی کسانی که در آن سریال‌ها یا برنامه‌ها کار می‌کردند، جای خالی برنامه‌های‌شان احساس می‌شود. این وضعیت، نتیجه مدل تصمیم‌گیری فعلی است. اتفاقا همان عوامل الان تجربیات‌شان بیشتر شده و ممکن است در شرایط مطلوب، خیلی بهتر از قبل کار کنند. باز هم تأکید می‌کنم که تصمیمات تلویزیون مهم است و به نظرم خیلی هم جرات و جسارت ویژه‌ای نمی‌خواهد. به هر حال آن برنامه‌ها و سریال‌های خیایان خلوت کن در همین تلویزیون، تولید و پخش شده‌اند.
ترجیح‌تان کار در فضای کمدی است یا جدی؟
در حال حاضر به فضای کمدی نمی‌توانم فکر کنم و راستش اصلا کمدی در من گم شده و دلایلش را هم همه می‌دانیم. اما به دور از شرایط فعلی، فضای جدی و درام را بیشتر دوست دارم.
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود